Ο δρόμος για την ευτυχία

Μετά από προσεκτική ανάλυση των μηνυμάτων των διαφημίσεων που ακούω αυτό τον καιρό, έχω να δηλώσω ότι το μόνο που χρειάζεται για την ευτυχία είναι να έχεις τον σωστό διαχειριστή πολυκατοικίας, να σε συμβουλεύσει για την διαχείριση των δόσεων των δανείων σου.

Θυμάμαι βέβαια ότι στο πρώτο σπίτι που μείναμε ως ζευγάρι με την καλή μου, ο διαχειριστής ήταν ένας συνταξιούχος που έφερνε χαλαρά σε ταγματασφαλίτη in and out: εμφανισιακά, θύμιζε κομοδίνο που περπατάει, με το κλασσικό χτένισμα αγελαδογλύψιμο, το παντελόνι αρκετά πάνω από την μέση και την γραβάτα δεμένη μονίμως αντίστροφα (η πίσω «γλώσσα» να κρέμεται πολύ πιο χαμηλά από την μπροστινή) –  και να γκομενίζει κιόλας με οποιοδήποτε θηλυκό κάτω των 50 ετών! Λειτουργικά, περνούσε την ημέρα του με αυστηρή παρακολούθηση του ποιος μπαίνει – ποιος βγαίνει στο κτίριο, είχε άποψη για τα πάντα (ας πούμε για το πότε πρέπει να αγοράσω αυτοκίνητο αλλά και ποιο αυτοκίνητο), ήθελε να παίρνει συνέντευξη από τους υποψήφιους ενοικιαστές μαζί με τους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων, κοκ. Τι λόγος του πέφτει ενός τέτοιου psycho για τα δάνεια τα δικά μου δεν κατάλαβα, αλλά δεν έχει σημασία, εφόσον έχω βρει την οδό για την ευτυχία: όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα.

Είμαι πολύ χαρούμενος που ζω σε μια χώρα που μου εξασφαλίζει μεταφορά δανείων. Από την άλλη δεν λειτουργούν τα σχολεία της και μάλιστα σε λίγο δεν θα λειτουργεί καμία βαθμίδα εκπαίδευσης, αλλά εμένα με ενδιαφέρει ότι το 0-4 επί της Βοσνίας ήταν ο σωστός τρόπος για να πει αντίο ο αρχηγός. Και μην ακούσω χαζά ότι δήθεν κανείς δεν κάνει πέντε συνεχόμενες εβδομάδες απεργία για πλάκα. Φυσικά και το κάνουν για πλάκα, οι ανέντιμοι φασίστες! Τώρα πια, με την απεργία να συνδυάζεται με καταλήψεις, θα αναβαθμιστεί και το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα και θα γίνονται όλα με distant learning. Θα κάθεσαι σπίτι και θα σου ταχυδρομούν απολυτήρια και πτυχία. Για οικονομία, θα τα ταχυδρομούν στον ίδιο φάκελο, αφού έτσι κι αλλιώς θα φροντίσουν να μην καταφέρεις  να παρακολουθήσεις μάθημα ποτέ. Όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα.

Είμαι ενθουσιασμένος με τις αφίσες των υποψηφίων για τις εκλογές. Τι χαμόγελα, τι βλέμματα, τι οράματα είναι αυτά. Με το που θα βγουν θα μετακομίσω. Θα πάω να ζήσω σε μια άλλη πόλη, με δημοτικά ευρυζωνικά δίκτυα, με συγκοινωνίες, με χώρους πράσινου και άθλησης, με χαμηλά δημοτικά τέλη, με ζωντανές γειτονιές. Θα μετακομίσω αλλού γιατί εκεί που ζω αποκλείεται να αξιωθεί κανείς να τα κάνει αυτά. Στον δήμο όμως που θα γίνουν πραγματικότητα, θα τα έχεις ως δημότης όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα.

Η ευτυχία μου φτάνει όμως σε οργασμικά επίπεδα επειδή ζω στην δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναστατώθηκα προς στιγμήν που η κατά τεκμήριο πιο προοδευτική της χώρα ψήφισε νόμο που απαγορεύει την διατύπωση αντίθετης άποψης από την εγκεκριμένη από το κράτος σε συγκεκριμένα θέματα (γενοκτονία Αρμενίων και Ολοκαύτωμα). Είμαι σίγουρος ότι θα φροντίσει ο διαχειριστής μου και για τους Γάλλους βουλευτές όμως και θα ευτυχήσουμε όλοι μαζί καθώς θα εκπονείται το σύνολο των εγκεκριμένων απόψεων που μπορεί να διατυπώνει κάθε ευτυχισμένος πολίτης. Προτείνω μάλιστα να γίνει μια λίστα με όλες τις απόψεις αυτές, σφραγισμένη από το κράτος, και να την έχουμε παντού μαζί όπως την ταυτότητα. Όλα τα θέματα που δεν σηκώνουν αντιρρήσεις θα αναφέρονται εκεί, όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα.

Να παρατηρήσω εν κατακλείδι κε διαχειριστά ότι θα ήμουν πολύ ευτυχέστερος αν δεν είχα ανάγκη δανεισμού και ως εκ τούτου ανάγκη μεταφοράς δανείων. Κατά συνέπεια: ουστ από δω ρε, με την λιγδιασμένη χωρίστρα σου! Ουστ! Γελοίε νοικοκύρη της κακιάς ώρας, που αποφάσισες να μας…νοικοκυρέψεις κι εμάς. Και την παιδεία μας. Και τους δήμους μας. Και τις απόψεις μας.

Ουστ είπαμε!!! Εμείς θα μείνουμε ανοικοκύρευτοι. ΟΥΣΤΤΤΤΤΤ!!!!!!!