Συνταγή για Βόλτα στο Ζάππειο

Υλικά

• Ένα πιτσιρίκι ανά δύο ενήλικες, κατά προτίμηση πρώτου βαθμού συγγενής ή βαφτιστήρι. Προσοχή, μην επιτρέψετε αριθμητική υπεροπλία στα πιτσιρίκια, αποδεικνύεται καταστροφικό
• Εισιτήρια μετρό, δύο ανά συμμετέχοντα. Μην είστε γραφικοί και δοκιμάσετε να κατεβάσετε την τζιπάρα σας στο κέντρο μέρες που είναι. Θα φάτε αρκετή γρουσουζιά και κατάρα για όλο το 2007.
• Άνετα παπούτσια περιπάτου και ουχί κοθόρνους, φέροντες τακουνάρες σε ύψος που να σας μπερδεύουν με τους ξυλοπόδαρους
• Γάντια, σκούφοι, κασκώλ.
• Φορτισμένα κινητά, φορτισμένες φωτογραφικές, φορτισμένα πορτοφόλια
• Και κέφι, κέφι, κέφι

Οδηγίες παρασκευής

1. Σιγοψήνουμε το πιτσιρίκι σε χαμηλή φωτιά αναμονής επί μία εβδομάδα, υμνώντας την καλογουστιά και το κέφι της εκδήλωσης
2. Την προηγούμενη το βράδυ τηλεφωνιόμαστε με τους συνένοχους ενήλικες και δίνουμε ραντεβού νωρίς «για να προλάβουμε τον κακό χαμό που θα γίνεται μετά»
3. Ξυπνάμε μισή ώρα μετά από το ραντεβού, με αποτέλεσμα να μην πιούμε καφέ, να μην βρούμε να παρκάρουμε κοντά σε σταθμό μετρό, να χαθούμε με όλους τους υπόλοιπους και την επόμενη μέρα να ρίξουμε κάτι μπινελίκια από τηλεφώνου με τον Θανάση (που είχε πάει στην ώρα του), πολύ εορταστικά!
4. Bλέπουμε την πίστα χιονιού του Everest. Κάνουμε την πάπια προσπαθώντας να πείσουμε το πιτσιρίκι να ζωγραφίσει ή να μπει στην καλύβα «εργαστήρι παραμυθιών». Η καθυστέρηση δείχνει να δουλεύει, αλλά ο μικρός δυνάστης δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη.
5. Βλέπουμε τους ανθρώπους που είναι ντυμένοι χιονάθρωποι, τάρανδοι, κλπ και λέμε να βγάλουμε φωτογραφία το πιτσιρίκι μαζί τους. Τους ξανακοιτάμε και σκεφτόμαστε ότι καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Εκτός ίσως από του τύπου που τον έντυσαν χριστουγεννιάτικο δέντρο.
6. Προωθούμε το πιτσιρίκι για φωτογράφηση, αυτό σκιάζεται από την μουτσούνα του χιονάνθρωπου, μπήγει ηρωικές και αταλάντευτες τσιρίδες και τελικά η φωτογράφηση αναβάλλεται για του χρόνου.
7. Διαπιστώνουμε ότι είτε ζούμε την μέρα της μαρμότας, είτε αυτή είναι η 67η φορά που τα μεγάφωνα παίζουν το Last Christmas από την ώρα που ήρθαμε.
8. Το πιτσιρίκι εντοπίζει την πίστα χιονιού. Ο γονιός κοιτά την ουρά με ανησυχία, καθώς έχει περίπου όσους ανθρώπους τρέχανε απελπισμένοι για τις βάρκες διάσωσης του Τιτανικού. Ε, μέρες που είναι, εύχεστε απλώς να μην θέλει και δεύτερη βόλτα. Μπαίνετε στην ουρά.
9. Τρία τέρμινα αργότερα, έρχεται η σειρά σας. Όπου διαπιστώνετε ότι το πιτσιρίκι είναι πολύ μικρό για να κάνει μόνο του (αυτό το ξέρατε) και εσάς δεν σας αφήνουν να μπείτε στην κουλούρα και να το πάρετε αγκαλιά (αυτό σας το φυλάγανε για ευχάριστη έκπληξη). Μετά από τόση αναμονή το πιτσιρίκι πατάει κάτι κλάματα απελπισίας που κάνουν τον πατέρα να ψάχνει κοτρώνα μεγέθους Αραράτ για να την φέρει στην κουρούπα των υπευθύνων που δεν προειδοποιούσαν πριν στηθούν στην ουρά.
10. Ξεκινά να παίζει μια μπάντα στα σκαλιά του Ζαππείου. Το πιτσιρίκι αποσπάται και συνέρχεται από την απογοήτευση της πίστας και εσείς συνέρχεστε γενικά γιατί τα μεγάφωνα σταμάτησαν να παίζουν το Last Christmas.
11. Συνειδητοποιείτε ότι δεν έχουν μείνει εκθέματα, οπότε προχωράτε στην παιδική χαρά του Ζαππείου (κάτω από την Αίγλη, πολύ καλοφτιαγμένη, την συνιστώ). Εκεί πετυχαίνετε ζευγαράκι λυκειόπαιδων σε εορταστικές περιπτύξεις (τρελό χούφτωμα λέμε!). Τα λυκειόπαιδα σπάνε όταν το πιτσιρίκι τους δείχνει και ρωτάει δυνατά «Μπαμπά γιατί αυτός ο κύριος πιάνει τον πωπό αυτής της κοπέλας;»
12. Σε όλα τα παραπάνω αποφεύγετε τους μπαλονοπωλητές, διότι πώς θα πάρεις τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη σπίτι μετά χωρίς αυτοκίνητο;
13. Επιστρέφετε. Είστε κουρέλια, αν και δροσισμένοι. Το πιτσιρίκι είναι ενθουσιασμένο σε βαθμό απορίας. Συνειδητοποιείτε ότι η ικανότητα να γκρινιάζεις αποκτάται μόνο με την ηλικία και ότι τα μεγάλα κλισέ τελικά είναι αληθινά. Και ναι, τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά.

Άντε, καλά Χριστούγεννα σε όλους, καλές γιορτές και ό,τι καλύτερο για τη νέα χρονιά που επιτέλους έρχεται!