Επτά θανάσιμα αμαρτήματα

Παρελήφθη πρόσκλησις από την Κροτ, και το παιχνίδι λέει να τσεκάρω αν και κατά πόσον έχω υποπέσει στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Κανονίζουν λέει τα reserve στην Κόλαση, και πρέπει ακόμα κι εκεί να τα έχεις καλά με τον μαιτρ (χμ!).

Υπενθυμίζω ότι δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως «καλός άνθρωπος», αλλά ως «κακός άνθρωπος με αρχές». Ξεκινάω λοιπόν να εξομολογηθώ διότι αμαρτία εξομολογημένη κλπ κλπ:

• Λαγνεία (luxuria): Yeah baby, yeah! Πλάκα κάνουμε τώρα; Κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθηση. Το μόνο που ενδεχομένως με σώζει είναι η σταθερότητα στην παρτενέρ. Η οποία, αυτή την στιγμή, με διαβάζει και σκέφτεται «ναι, σιγά μην το έλεγες δημοσίως αν δεν είσαι σταθερός, φίδι κολοβό!». Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Χμμμ. Μαλακία παιχνίδι τελικά τούτο δω.
• Λαιμαργία (gula): Παραδόξως όχι. Τρώω πολύ, τρώω πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά τρώω επειδή πεινάω (επίσης πολύ). Αν είμαι χορτάτος δεν αγγίζω τίποτα. Μια μικρή εξαίρεση είναι το κοκορέτσι, αλλά κι αυτό ίσα για μεζέ για το κρασί μου.
• Aπληστία (avaritia): Μπαααααααααααα…….
• Oκνηρία (acedia): Δυστυχώς ναι. Και μ’ εκνευρίζω πολύ όταν βαριέμαι και αναβάλω. Πράγμα που μας φέρνει στην επόμενη αμαρτία:
• Oργή (ira ): Ναι. Και πολύ μάλιστα. Από τα χειρότερά μου χαρακτηριστικά ότι θολώνω όταν θυμώνω. Το μόνο που με σώζει είναι ότι το ξέρω και το παλεύω.
• Ζήλεια (invidia): Είτε ζήλεια είτε φθόνος, μπαααααααα. Δεν μου βγαίνει.
• Αλαζονεία (superbia): Ίσως σε ένα βαθμό, αφού δεν μου βγαίνει ζήλεια. 🙂 Από την άλλη, τα τελευταία χρόνια με έχουν βοηθήσει να αποβάλω κάθε ίχνος αλαζονείας από το σύστημά μου. Οπότε, όχι.

3 στα 7 – δεν είναι κι άσχημα. Φαντάζομαι ότι θα αποφύγω τον τελευταίο κύκλο της Κολάσεως κι ότι έχω κάποιες ελπίδες να αιτηθώ για μετάθεση στο Καθαρτήριο.

Οκνηρός καθώς είμαι (τα είπαμε, μην τα ξαναλέμε), βαριέμαι να ψάξω ποιοι έχουν παίξει ήδη και ποιοι όχι, για να βάλω τις σχετικές προσκλήσεις. Όσοι πιστοί προσέλθετε!