Εύκολο να τραβάς πιστόλι απέναντι σε άοπλο παιδί, 15 χρονών. Να πατάς και την σκανδάλη (αιώνιο υποκατάστατο του δυσλειτουργικού σου πέους). Εύκολο και να τραβάς κλωτσιά στην πλάτη κοριτσιού με την αρβύλα σου, ειδικά όταν αυτό το κορίτσι έχει ήδη συλληφθεί. Να σε δω όμως, κουραδόμαγκά μου, να σταματάς αυτούς που πραγματικά ρίχνουν πέτρες κι ανάβουν φωτιές. Όχι προσαγωγές αφού σταματήσουν τα επεισόδια, όχι δεκαπέντε στρουμφάκια να κοπανάνε έναν ταλαίπωρο που ξέκοψε από τους άλλους. Κάθεστε και κρύβεστε από εκεί που γίνεται ο πανικός κι εμφανίζεστε όταν φύγουν «οι κακοί» από την σκηνή. Γιαλαντζί μάγκες.
Από την άλλη, η βία είναι – ή θα έπρεπε να είναι, για όλους – απαράδεκτη, όπως κι αν προκύπτει, απ’ όπου κι αν προέρχεται.Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να καις κτήρια και καταστήματα και δεν ξέρω γω τι άλλο για να εκδηλώσεις την αγανάκτησή σου.
Ακόμα όμως κι αν δεν το καταλαβαίνω, ακόμα κι αν δεν το εστερνίζομαι (με καμία όμως!) έχει την λογική του. Αυτό που είναι πέραν λογικής είναι το πλιάτσικο. Όσο κουραδόμαγκες άντρακλες είναιοι ΜΑΤατζήδες που βαράνε μόνο σε αναλογία δεκαπέντε προς έναν, τόσο γελοίο είναι να επαναστατείς φροντίζοντας την τσέπη σου ή…την δισκοθήκη σου (καίγεται και το Virgin άλλωστε…). Παπάρια επαναστάτες. Απλοί, χυδαίοι ληστές είναι και τίποτα παραπάνω.
Πλιάτσικο έχει γίνει και σε οπλοπωλείο, κοντά στην Ομόνοια. Τα πράγματα πάνε σκατά. Αναρωτιέμαι αν θα υπάρχει χώρα το πρωί.
Filed under: Επικαιρότητα,Κοινωνία,Πολιτική |
"Μπαμπάκης" - όπως ακριβώς με φωνάζει ο γιός μου 
τους ίδιους φόβους έχουμε όλοι… νομίζω πως περιμένουμε ιτ πραγματικά θα συζητηθεί αύριο μεταξύ καραμανλή και παπούλια. ας έχουμε μια αναίμακτη νύχτα τουλάχιστον…
Κάτι σαν χώρα θα υπάρχει.
Ελπίζω να μην ξυπνήσουμε περίεργα όπως πριν καμιά σαρανταριά χρόνια!
(τραβηγμένο το ξέρω, αλλά πλέον όλα αρχίζει να τα σκέφτεται το μπερδεμένο μυαλουδάκι μου)
Θα επιληφθεί ο ΚΚ. Ετοιμάζει την πρόταση στον Πρόεδρο για κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Έχει ζητήσει αύριο συνάντηση.
Συμφωνώ, αλλά ό,τι και να λέμε γμτ…
@Maria Mikro Analogo:
Αργούνε. Φοβάμαι ότι έχουν αργήσει ήδη, οι υπουργοί ας πούμε έπρεπε να έχουν συναντηθεί από χθες το πρωί, αν όχι από το Σάββατο τη νύχτα…. 😦
Και το αναίμακτο, όσο κι αν το εύχομαι, το φοβάμαι πολύ. Πάρα πολύ.
@confused:
Δλδ, υπάρχει κάτι σαν χώρα τώρα, για να υπάρχει και το πρωί;
Το παράξενο ξύπνημα ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω!!!
@Ρενάτα:
Ολόκληρης της χώρας; Δεν είναι τρελό κάτι τέτοιο;;;
Θα μου πεις, είναι λογικά όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες 48 ώρες; Σωστό κι αυτό…
Χώρα θα υπάρχει, για τους κατοίκους διατηρώ κάποιες αμφιβολίες…
@Σοφία:
Ο υπογράφων κάτοικος θα ήθελε να είναι ήδη αλλού πάντως…
Ω, ειδα δυο σπαθακια απο το εν λογω μαγαζι να κυκλοφορουν στα περιξ! το ενα το πηγαινε καποιος σπιτι του σουβενιρ, να στολισει καποιον τοιχο! το αλλο το κοπαναγε καποιος σε ενα δεντρο, δεν ξερω γιατι! λογικη δεν ειδα να κυκλοφορει στους δρομους, αλλα μπορει να μην κοιταξα καλα! 😆
Η ερώτηση είναι : Με το να συνεχίζουμε να φορτίζουμε την ατμόσφαιρα με την γνωστή πλέον πρόταση «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» μήπως ενισχύουμε του λεηλάτες; τους αντιεξουσιαστές (ευγενικός όρος). Όχι ότι αξίζει καλύτερη μεταχείριση ο Νταής, να σαπίσει, να γίνει παράδειγμα, αλλά μήπως;
κι όμως… πιθανότατα σε μια βδομάδα από τώρα, όλοι μαζί θα κάνουυν κρίστμας σόπινγκ…
Εδώ και 30 χρόνια δεν έχει αλλάξει τίποτα.
Αυτοί που προσδιορίζονται ως «αναρχικοί – ανιεξουσιαστές» είναι οι ίδιοι που σε άλλες καταστάσεις και με άλλα χρώματα προσδιορίζονται ως «τρελαμένοι γάβροι-βάζελοι-χανούμια-ultras» κλπ.
Συγκοινωνούντα δοχεία. Μία καταστρεπτική μάζα, υπερκομματική και διακυβερνητική, στη διάθεση πάντα του οποιουδήποτε θέλει να χειραγωγήσει τους πολίτες, να ενσπείρει μέσα τους το φόβο, να καταπνίξει όποια διαμαρτυρία, να «ντύσει» τις διαδηλώσεις των μαθητών με την κουκούλα και το κράνος του καταστροφέα.
Είναι τυχαίο που χθες το απόγευμα, οι «κουκουλοφόροι» επέλεξαν την -πιο χαλαρή- πορεία του ΣΥΡΙΖΑ για να επιτεθούν και όχι την περιφρουρημένη από ΚΝΑΤ και οικοδόμους πορεία του ΚΚΕ;
Κουκουλοφόροι-χούλιγκανς και ΜΑΤ είναι δύο χέρια από το ίδιο σώμα.
Και κάποιοι βιάζονται να εντάξουν τον Αλ. Γρηγορόπουλο στη λίστα των «μαρτύρων της επανάστασης». Η πολιτική σπέκουλα δεν έχει όρια.
Σε ανταπόκριση γαλλικού ειδησεογραφικού δικτύου από την Αθήνα, η ανταποκρίτρια ρωτήθηκε εάν τα γεγονότα στην Αθήνα προσομοιάζουν με τα αντίστοιχα πριν από περίπου 3 χρόνια στο Παρίσι.
Κατά κάποιο τρόπο ναι απάντησε, μόνο που η κοινωνική αγανάκτηση στην Ελλάδα προέρχεται από νέους με τα περισσότερα πτυχία στην Ευρώπη και παράλληλα με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας.
Πίσω από τους κάθε λογής πλιατσικολογούντες κάπηλους της κάθε ιδεοληπτικής απόχρωσης, αυτό που βλέπω είναι ακριβώς εκείνος ο βουβός κοινωνικός αναβρασμός κι ένα βαθύ παράπονο που φαίνεται να μην βρίσκει, για την ώρα, παρηγοριά…
Προσυπογράφω.
Αστυνομικοί ανεκπαίδευτοι, αδιάφοροι, τζάμπα μάγκες όπου τους παίρνει, κότες όπου δεν τους παίρνει.
Επαναστάτες με αιτία μέν με λάθος τρόπο έκφρασης δε, χώρια οι «δήθεν» και οι βαλτοί-παρακρατικοί.
Σάπιο ανίκανο κράτος της λαμογιάς και της κονόμας, πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων άξιοι μόνο να υπηρετούν αφεντάδες και να τσακώνονται για το θεαθήναι στα κανάλια.
Κι όλοι εμείς θεατές …
Μήπως πρέπει να αντιδράσουμε επιτέλους; για τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας έστω μια που το δικό μας παρόν το διαμορφώσαμε ήδη : μαύρο κι άραχνο.
@Copycat:
Εκείνα τα αστέρια των νίντζα είναι must όταν κάνεις πλιάτσικο (πώς τα λένε αλήθεια?)…
@nkarakasis:
Δε νομίζω. Είναι δυνατόν να γίνει διαδήλωση και να βγει σε κραυγές η αγανάκτηση, χωρίς να καούν οι πόλεις ή να λεηλατηθούν τα μαγαζιά. Με άλλα λόγια, άλλοι είναι αυτοί που θέλουν να διαδηλώσουν κατά των γεγονόταν κι άλλα στοιχεία αυτά που καταφέρνουν να εκμεταλλευτούν την αναταραχή, το καθένα για τους δικούς του λόγους.
@Κροτίδι:
Μπααααα….Οι περισσότεροι πρόλαβαν κι έκαναν το δικό τους χθες.
@Αντώνης_Χ:
Αυτό που γίνεται σε βάρος της μνήμης του παιδιού κι εμένα με εξοργίζει απόλυτα. Όσο για τα υπόλοιπα; Η βία γεννά την βία και την ανακυκλώνει – την οποία θα έπρεπε να την καταδικάζουν όλοι. Άλλωστε, όσο ανεβάζουν την ένταση, η μία πλευρά βοηθά τους σκοπούς της άλλης σε αυτή την άτυπη αλλά ουσιαστική αντιπαράθεση που ζούμε. Το θέμα είναι ότι η σύγκρουσή τους γίνεται στον δικό μας χώρο και στον δικό μας χρόνο. Στην δική μας πόλη. Εις βάρος των δικών μας παιδιών, που βγήκαν το μεσημέρι για να διαδηλώσουν ειρηνικά.
Είμαι ιδιαίτερα θλιμμένος με όλα αυτά που γίνονται.
@Τζων Μπόης:
Νομίζω ότι είδαμε την ίδια, από το TV5, η οποία είχε και την καλύτερη και συντομότερη ακριβή περιγραφή της κατάστασης. Συνέδεσε ευθέως τις πορείες και με την αγανάκτηση των νέων, και με την συσσωρευμένη αηδία από τα σκάνδαλα, τις περσινές φωτιές, κλπ κλπ κλπ.
Έχουμε μια κυβέρνηση που πραγματικά φτάνεις να αναρωτιέσαι πώς μπορεί να είναι τόσο, μα τόσο, επικίνδυνα κακή. Και βέβαια, το τρομακτικό είναι ότι η διάδοχος κατάσταση (που έρχεται τρέχοντας) έχει κάνει τα ίδια. Ο Καλτεζάς δεν σκοτώθηκε επί χούντας.
@Εβίτα:
Το θέμα είναι ότι το κράτος αυτό εμείς το φτιάξαμε έτσι. Με την συμμετοχή και συνενοχή μας. Με την ατιμωρησία του: ο πολιτικός θα έπρεπε να λογοδοτεί για όλα αυτά που έχουν γίνει. Και με την ατιμωρησία μας: κι εμείς ως πολίτε λειτουργούμε έτσι που (προφανώς) το εμετικό κράτος μας είναι εικόνα και ομοίωση των πολιτών του.
Θέλω κι εγώ να αντιδράσω. Ειλικρινά, θέλω να βγω στους δρόμους. Αλλά δεν ξέρω πια ποιος θα εκμεταλλευτεί την κίνησή μου αυτή, καθώς επίσης και τι θα συμβεί όταν θα βρεθώ απέναντι σε κρετίνους αποφασισμένους κι ανήθικους, που δεν έχουν καμία αίσθηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής και της σημασίας του ελέους.
Ζούμε την εφαρμοσμένη αναρχία φοβάμαι…
Δυστυχώς οι κουραδόμαγκες είτε αστυνομικοί είτε κουκουλοφόροι είναι στους δρόμους και εμείς ΄τους βλέπουμε καθισμένοι στον καναπέ μας να καταστρέφουν την πόλη άβουλοι και μοιραίοι.
Κουραδόμαγκες με τα 14 άχρονα κοριτσάκια, κουραδόμαγκες με κουκούλα ! Νταήδες εκεί που δεν πρέπει, απόντες εκεί που τους έχουν ανάγκη. Κρίμα και πάλι κρίμα.
Χμ… να σου πω την αλήθεια, τώρα με το φεστιβάλ και βλέποντας τις σκανδιναβικές παραγωγές και θυμούμενη αυτές του παρελθόντος, δεν θα με χάλαγε καθόλου να ζω σε μια τέτοια κοινωνία, έστω και για λίγα χρόνια.. Για να μην μιλήσω σε τί σχολείο θα ήθελα να πηγαίνουν τα παιδιά μου…
Θα υπαρχει.Αυτη,που υπηρχε παντα.
Το πιο τρομακτικό είναι ότι υπάρχει ένα ποσοστό κόσμου που μ’ αυτά και μ’ άλλα αρχίζει να αναπολεί την χούντα. «Και τι καλά που ήμασταν τότε, κι είχε ησυχία, και δεν έβγαινε κανείς στους δρόμους να τα σπάσει…» Συγχαρητήρια, ηλίθιοι. Με τις υγείες μας.
ΟΥΦ!
@Αθεόφοβος:
Έχεις δίκιο. Εμείς όμως έχουμε ένα σωρό πράγματα να χάσουμε: την ακεραιότητά μας, την ζωή μας, το να καμαρώσουμε από κοντά τα παιδιά μας μετά από χρόνια. Κι ακόμα: την αξιοπρέπειά μας, την αυτοκυριαρχία μας, τις αρχές μας. Η μεγάλη παγίδα είναι μην ενταχθούμε, μην υιοθετήσουμε τις μεθόδους τους προσπαθώντας να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και τους δικούς μας από αυτές.
Δεν έχω λύση για το τι πρέπει να κάνουμε κι αυτό με στεναχωρεί φοβερά.
@N.Ago:
Και αυτό είναι τελικά το χαρακτηριστικό όλων των νταήδων, έτσι; Να πουλάνε και να δείχνουν την «δύναμή» τους μόνο εκεί που ξέρουν ότι τους παίρνει και μάλιστα χαλαρά.
@Σοφία:
Αχ, κι όμως δεν θα έπρεπε να μπορούμε να γίνουμε κι εδώ πολιτισμένοι; Μπορέσαμε για λίγες εβδομάδες το καλοκαίρι του ’04, πώς καταφέραμε να το ξεχάσουμε τόσο απόλυτα;
@Ο Καιρός:
Κι όμως. Θα έπρεπε να μπορούμε να την κάνουμε κάθε φορά λίγο καλύτερη από αυτή που ήταν πάντα…
@Litanie des Saints:
Υπάρχει ένα *μεγάλο* ποσοστό κόσμου. Κι αν δεν είναι τόσο τρομακτικά ανοικτοί, και μόνο η (υποκριτική εν πολλοίς?) απορία «Και τι γύρευε στα Εξάρχεια ο δεκαπεντάχρονος;» είναι στην ίδια κατεύθυνση… Και την χαρακτηρίζω την απορία έτσι τώρα, μετά από τόσες μέρες, που ξέρουμε και ότι δεν είχαν γίνει επεισόδια όταν ο ειδικός φρουρός τράβηξε το πιστόλι του και ότι το παλληκαράκι απλά πήγαινε στην γιορτή ενός φίλου του.
@Γιωρίκας:
Και λίγα λες!!!
«Εύκολο να τραβάς πιστόλι απέναντι σε άοπλο παιδί, 15 χρονών.»
Στέκομαι σε αυτή τη φράση σου Μπαμπάκη μου, και ευχαριστώ που την έγραψες. 🙂 Θα σχολιάσω κάτι φαινομενικά άσχετο όμως…
Αυτό που έχω καταλάβει εδώ και μερικά χρόνια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσουν οι «μεγάλοι» τους «μικρούς» -σε ηλικία, εννοείται. Ετσι, το πιο εύκολο είναι να τους φοβούνται! Αντί να πλησιάζουν τα παιδιά, συχνά ακομα και οι γονείς τους, τα απομακρύνουν, τα τποθετούν παράμερα επειδή δεν τα καταλαβαίνουν. Θέλει γερή προσπάθεια να μπορείς να στέκεσαι δίπλα στο παιδιί σου γενικά -και στην εποχή μας που τρέχει με χίλια ακόμα δυσκολότερο. Η κακοποίηση των παιδιών στη χώρα μας αγγίζει το ζενίθ. Είναι τρομαχτικό. Μόνο έτσι μπορώ να «δικαιολογήσω» τα αδικαιολόγητα, τη δολοφονία δλδ.
Τα νιάτα, εκτός από πρότυπο προς μίμηση -όλοι θέλουν να *φαίνονται* νέοι- έχουν γίνει και στόχος μίσους.
Το να είσαι νέος και το να (εξακολουθείς να) παραμένεις νέος δεν κερδίζεται με σιλικόνες και μπότοξ.
Η πάλη των τάξεων αλλάζει μορφή και βάσεις -νομίζω…
–>> πρόσεχε τη σχέση με το γιόκα σου λέμε, μη σε δω να παραπονιέσαι ποτέ ποτέ ποτέ!!! Για την ώρα ξέρεις να τον *ακούς*, φρόντισε να μη σταματήσει ποτέ αυτό. Ο,τι κι αν ακούσεις, μη πανικοβληθείς ποτέ. Να θυμάσαι τη δική σου παιδική ηλικία, την εφηβία, και πάει λέγοντας…
Οι νέοι ΕΙΝΑΙ το μέλλον γμτ
Ροδια-μαμα-πιο-παιδι-απο-παιδι-σχεδον-νηπιο 😉
Φυσικά και θα μπορούσαμε, το θέμα είναι όμως ότι οι περισσότεροι συμπολίτες μας, είναι λαμόγια μέχρι εκεί που δεν παίρνει… Δεν μπορώ να δεχτώ να χτυπιέται ο παραδιπλανός τύπος στην καφετέρια για την δολοφονία του μικρού, όταν ο ίδιος, οδηγεί μεθυσμένος με τσίτα γκάζια σε σχεδόν καθημερινή βάση, έχει μια δουλειά με μέσον και δεν την κάνει και καλά, και ειρωνεύεται και όλον τον κοσμο… Εγώ θέλω κι από αυτόν να προστατευτώ…
Τα σχολεία θα έπρεπε να είναι χώροι μόρφωσης και πολιτισμού, είναι σχεδόν το ακριβώς αντίθετο… Τα πιτσιρίκια, ουκ ολίγες φορές μου έχουν πει πως ήρθαν αδιάβαστα γιατί διάβαζαν για το φροντιστήριο (προφανώς, είναι διαφορετικό διάβασμα… τι να πω…) και με πιάνει τεταρταίος, γιατί, χελόουυυυυ, είμαστε γυμνάσιο.. Άμα όμως τους πούμε να συμμετέχουν σε καμιά δραστηριότητα, ή να παρακολουθήσουν κάτι, κανένα δεν δέχεται να χάσει το φροντιστήριο (χελόοουυ, εμένα σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής μου αν μου έλεγε κάποιος πάμε να δούμε το τάδε ή το δείνα και είχα αγγλικά, δεν αφιέρωνα ούτε μισό εγκεφαλικό κύτταρο για να αναρωτηθώ ΑΝ θα πάω… Εννοείται πως κέρδιζαν τα μοναδικά γεγονότα…) πράγμα απίστευτο, και ανησυχητικό. Και δεν λένε, εγώ θέλω να έρθω αλλά δεν με αφήνει η μαμά ή ο μπαμπάς μου, λένε ΔΕΝ ΘΕΛΩ να έρθω, γιατί πως θα αναπληρώσω το κενό και πως θα γράψω εξετάσεις (τον Ιούνιο!!?? Ζντόινκ….)… Τώρα, το ποιό κενό (γιατί αυτό του εγκεφάλου, δεν βλέπω να θέλει να το αναπληρώσει κανείς) σε ποιά μαθήματα και δεν ξέρω κι εγώ τι, ας έρθει κάποιος να μου πει… Γιατί εγώ που τους κάνω μάθημα, βλέπω πολύ καλά αν βοηθιούνται πραγματικά ή όχι και τί είναι αυτό που τους χρειάζεται πραγματικά και με τι τρόπο πρέπει να αποκτούνε την γνώση…
@Ροδια-μαμα-πιο-παιδι-απο-παιδι-σχεδον-νηπιο:
Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει μάθει στον καθένα μας να επιβεβαιώνεται όχι από την αξία του αλλά από την έλλειψη αξίας των άλλων. Είναι το κλασσικό ανέκδοτο με τον γάϊδαρο του γείτονα – ο Έλληνας δεν ζητούσε από τον Θεό να αποκτήσει κι ο ίδιος γάϊδαρο, αλλά να πεθάνει ο γάϊδαρος του γείτονα. Ε, αυτό το εφαρμόζουμε στα ίδια μας τα παιδιά. Ξεχνάμε ότι τα μικρά ανθρωπάκια έχουν απλώς λιγότερες εμπειρίες από εμάς και ως εκ τούτου δεν μπορούν να σκεφτούν εξ ίσου πολύπλοκα – ακόμη!
Τα νειάτα έχουν λιγότερες εμπειρίες μεν, έχουν πιο καθαρό βλέμμα δε. Το θέμα δλδ είναι ότι βλέπουν χωρίς τις προκαταλήψεις των μεγαλύτερων και τα δεδομένα που τους ταλανίζουν. Δεν ξέρουν πώς λειτουργεί αυτός ο κόσμος, ναι. Ξέρουν όμως πολύ καλά πώς θα έπρεπε να λειτουργεί.
Ελπίζω να θυμούνται οι ίδιοι αυτές τις μέρες σε όλη τους τη ζωή, διαφορετικά αν περιμένουν από τους (νυν) «μεγάλους», δύσκολα τα πράγματα.
Σε φιλώ γλυκά! 🙂
ΥΓ: Αυτό με τα μπότοξ και τις σιλικόνες, απόλυτα σωστό και (παραδόξως) απόλυτα μέσα στο θέμα…
@Σοφία:
Κάπου διάβασα αυτές τις μέρες «γιατί περιμένουμε από την αστυνομία να λειτουργεί καλύτερα από την υπόλοιπη χώρα; Γιατί η ΕΛΑΣ να είναι καλύτερη από τις πολεοδομίες, από το ΙΚΑ, από τις ΔΟΥ, κλπ κλπ κλπ». Δεν έχει άδικο. Εμείς είμαστε αυτό το κράτος σαπίλας, εμείς το φτιάξαμε έτσι και δώσαμε τα κλειδιά στον κάθε άχρηστο που δεν θα του δίναμε να κουμαντάρει ούτε περίπτερο.
Αυτή η ανάληψη ευθύνης λείπει.
Το χειρότερο όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο μετράμε την επιτυχία: χρήμα και πάλι χρήμα. Κι αυτό περνάει και στα παιδιά που θέλουν να δίνουν χρόνο μόνο στα «χρήσιμα» (δλδ στο φροντιστήριο) και όχι στα «άχρηστα» (δλδ στην δραστηριότητα που λες). Αντιγράφουν (αντιγράφουμε) διδάγματα των γονιών τους και του κόσμου που ζούνε, δεν πέσανε από άλλο πλανήτη.
Ίσως γιαυτό ενθουσιάζομαι που είδα τόσα πιτσιρίκια στους δρόμους, γιατί τελικά δείχνει ότι δεν έχουν διαβρωθεί όλοι. Όχι ακόμα. Όχι παντού.