Ο Γκιούλιβερ στη χώρα των νάνων – οικιακή τραγωδία σε τρεις πράξεις
Πρόσωπα του έργου:
- Γκιούλιβερ: ο Μπαμπάκης, βλόγερ και οικιακός σεφ
- Νάνοι: οι σκνίπες, ιπτάμενες και σιχαμένες
- Αδελφός: ο αδελφός του Μπαμπάκη, υπομονετικός και υποσχόμενος νέος
Σκηνή: αστική κουζίνα
Περίληψη έργου
Πράξη Α’
Ο Μπαμπάκης – Γκιούλιβερ έχει καλέσει τα αδέλφια του (δύο: αδελφός και αδελφή) για βράδυ. Είναι απόγευμα και το σπίτι είναι άδειο, ο άμαχος πληθυσμός διακοπεύει στις παραλίες της εξωτικής Πελοποννήσου. Ο Μπαμπάκης μαγειρεύει το κυρίως (ψαρονέφρι γεμιστό με χαλούμι), φτιάχνει σάλτα και διαλέγει το κρασί. Με τον ερχομό του Αδελφού, ο Μπαμπάκης ανοίγει το ντουλάπι για να βρει ρύζι. Η πρώτη πράξη τελειώνει με τους ήρωες να συνειδητοποιούν έντρομοι τους νάνους: το ντουλάπι με τα ζυμαρικά είναι γεμάτο ζωύφια.
Πράξη Β’
Μπαμπάκης και Αδελφός αρχίζουν να κοπανάνε σκνιπάκια. Μετά από σύντομη και αδιέξοδη χορογραφία, ο Αδελφός προτείνει να αδειάσουν το ντουλάπι. Το κάνουν – τα πράγματα μετακινούνται στο μπαλκόνι όπου τινάζονται και απομονώνονται. Εντοπίζεται ο ένοχος: ένα τσουβαλάκι τραχανά στο βάθος του ντουλαπιού είχε μαμουνιάσει. Αρχίζουν να ελέγχουν τα γειτονικά ράφια – τα ζωύφια έχουν εξαπλωθεί και προς τα μπαχαρικά. Η πράξη συνδυάζει την σασπένς της αναζήτησης ενόχου σε αστυνομικό μυστήριο με στοιχεία κωμωδίας σλάπστικ. Στο τέλος της πράξης, ο Μπαμπάκης δανείζεται ρύζι από γειτονικό σπίτι για να φάνε ένα ρημαδο-πιάτο φαί.
Πράξη Γ’
Το επόμενο πρωί, ο Μπαμπάκης σέρνεται μέχρι την καφετιέρα. Σε ένα συγκινητικό μονόλογο, αντάξιο συνεχιστή του «Να ζει κανείς ή να μη ζει», μεταδίδεται η αγωνία του ανθρώπου που έβλεπε όλο το βράδυ στον ύπνο του σκνίπες. Η σκηνοθεσία έντεχνα καθυστερεί την κρίσιμη στιγμή, όταν ο Μπαμπάκης θα ελέγξει αν υπάρχουν ακόμα σκνίπες στο ντουλάπι. Παρεμβάλλονται επισκέψεις στο μπάνιο, Πρωινή Γραμμή, ξύρισμα, ντύσιμο. Η αγωνία του θεατή για την επικείμενη κάθαρση κορυφώνεται. Ο Μπαμπάκης ανοίγει απότομα το ντουλάπι και το καθαρίζει άλλη μια φορά, παρότι βρίσκει μόνο μία σκνίπα μέσα (Last of the Sknipas). Το έργο ολοκληρώνεται με τον Μπαμπάκη να αποχωρεί να πάει στη δουλειά του και την άδεια κουζίνα να συμβολίζει (τι άλλο?) την αλλοτρίωση της σύγχρονης κοινωνίας της ζούγκλας στην οποία ζούμε.
Αυλαία
ΥΓ: Κι αν γελάτε, να σας δω τι ποστ θα ανεβάζατε εσείς έτσι κι ανακαλύπτετατε μαμούνια στο ντουλάπι σας! 🙂
Filed under: Προσωπικά |
"Μπαμπάκης" - όπως ακριβώς με φωνάζει ο γιός μου 
Αντικατέστησε τα μαμούνια με μυρμήγκια, πολλαπλασίασε με το δύο (όσον αφορά τα σπίτια με το 3) και βγάλε συμπέρασμα…. Μιλάμε Η φρίκη στην κουζίνα, το πρόβλημα του να μένεις στας εξοχάς, και να μην δώσεις σημασία στην μηρμηγκοφωλιά δίπλα στην πόρτα, χοχοχοχοχο!!
Εγώ πάντως, στην καινούρια μου κουζίνα, τα φαντασιώνομαι όλα τα δυνητικά ένοχα μέλη μέσα σε φανταστικά γυάλινα βάζα με κούμπωμα αεροστεγές που περιλαμβάνει εκείνο το ωραίο λάστιχο σιλικόνης που δεν πολυμερίζεται τόσο εύκολα!!! (Ήδη σε τέτοια βρίσκονται αλευρια, σπιτικοί τραχανάδες, χυλοπίτες, ελιές, ενώ κουκουναρολιοκολοκυθοδιαφορασποράκια, σε απλά βάζα με καλά κουμπώματα!)
;-Ρ
δε θα ανεβάζαμε ποστ: θα βρισκόμασταν κατευθείαν στην εντατική λόγω καρδιακής εμβολής!
Πέρασε το ντουλάπι με πανί βρεγμένο σε νερό με ξύδι, για να είσαι σίγουρος ότι δε θα εμφανιστούν οι συγγενείς των μαμουνίων να σου ζητήσουν τα ρέστα.
Ε, λοιπόν, ούτε που θα μου πέρναγε από το μυαλό να το κάνω πόστ…
Γι αυτό σε ντουλάπι στο ψυγείο φυλάμε το καλοκαίρι τα ζυμαρικά! 😉
Την έχω πατήσει προ χρόνων με άλλο έντομο από ξηρούς καρπούς. Μπλιααααααχ…
όπου ντουλάπι =συρτάρι
ΥΓ: Κι αν γελάτε, να σας δω τι ποστ θα ανεβάζατε εσείς έτσι κι ανακαλύπτετατε μαμούνια στο ντουλάπι σας!
Μίνιμαλ. Με ουρλιαχτά. 😀
«ΥΓ: Κι αν γελάτε, να σας δω τι ποστ θα ανεβάζατε εσείς έτσι κι ανακαλύπτετατε μαμούνια στο ντουλάπι σας!»
————————————————————————
Μάστορα τι λες για μια συνταγή με κρέας;
Μυγάκια στον αχνό ή Μαμούνια σουβλάκι;
Σκνιπάκια με κοφτό μακαρονάκι;
Έχεις 1 point -για τα γέλια- αλλά το έργο και σασπένς έχει, και δράμα και δράση και απ’όλα! :Ρ
Κι εγώ με τραχανά την είχα πατήσει πριν από δυο χρόνια. Δράμα.
Κι ενώ καθάριζα είχα το δίχρονο να χοροπηδάει στα πόδια μου ενθουσιασμένο: «Πεταλούδεθ, πεταλούδεθ μαμά, θε όόόόλη την κουδίνα! Τέλειααααααααααααα»
@Σοφία:
Γμτ, κι εμείς τέτοια χρησιμοποιούμε συνήθως, αλλά έτυχε όταν πήρε μεταγραφή στο σπίτι μας ο συγκεκριμένος τραχανάς να είναι όλα γεμάτα. Και ξέμεινε στο ντουλάπι. Το σίχαμα!
Το γέλιο ήταν που ο αδελφός μου ανακάλυπτε τα μπαχαρικά μου. «Τι είναι αυτό; Ο Μαύρος Θάνατος;» «Όχι ρε σάχλα, μελάνι σουπιάς αποξηραμένο. Άδειαζε τώρα για να τελιώνουμε κάποια στιγμή!» κι άλλα τέτοια, οικογενειακά.
@Κροτ:
Λογικό.
@Juanita La Quejica:
Θενκς για την συμβουλή. Ευτυχώς μπόρεσα να το καθαρίσω αρκετές φορές επί τρεις μέρες πριν τα μαζέψω. Για να δούμε.
@An-Lu:
Εχουμε κάψει τα καλά θέματα εδώ και δυο χρόνια φοβάμαι… 😉
@Ρενάτα:
Τι να πρωτοχωρέσει κι αυτό το ψυγείο. Μπύρες, κρασιά, νερά, κι άλλες μπύρες, λίγη γραβιέρα, κι άλλες μπύρες…Ξέρεις τώρα. Καλοκαίρι. 🙂
@Litanie des Saints:
😆
@Τανίλα:
Ξαφνικά μου ήρθε μια όρεξη για νηστεία, άλλο πράμα!
@#FN$#:
Ό,τι μπορούμε κάνουμε! χε χε χε
@elie:
Αχ, αυτά τα παιδιά. Αν είναι να μας συμπαραστέκονται έτσι, τότε δύσκολα τα πράγματα! 🙂
XAXAXAXA!!! Αν ο αδερφός σου επιθυμεί θάνατο σε διαφορετικά χρωματάκια, μπορούμε να τον βολέψουμε!!! Έχουμε κάτι καυτερά, τζιτζί!!! ;-Ρ
Το πιο μπαρούτι της ενδόξου μπαμπακο-συλλογής είναι κάτι αποξηραμένες πιπερίτσες, αγορασμένες σε παζάρι στην Ινδία. Υποτίθεται ότι έχουν αρχίσει να ξεθυμαίνουν (έχουμε και κάποια χρόνια που γυρίσαμε από το συγκεκριμένο ταξίδι) αλλά ακόμα κάνουν κόσμο να ουρλιάζει από τον τρόμο! 🙂
Νομίζω ότι πρέπει να είναι σκώρος τροφίμων. Υπάρχει στο σουπερ μαρκετ σχετικό προϊόν το οποίο κολάει στην πόρτα του ντουλαπιού και τα μαζεύει .
Κουράγιο …
@Arience:
Ευχαριστώ! Είναι καλή λύση αυτά που προτείνεις, λειτουργούν με φερορμόνες. Τα καθάρισα μεν τα ντουλάπια, αλλά ήθελα να κάνω και κάτι για να διασφαλιστώ στο…μέλλον.
Γράφεις εξαιρετικά! Όσο για το βίωμα…γνωστό. Στη δική μου περίπτωση όλα άρχισαν ένα βροχερό απόγευμα με ένα σακουλάκι γίγαντες Πρεσπών… 🙂
@sousou:
Ένα βροχερό και μελαγχολικό απόγευμα, θα έλεγα. Ευχαριστώ πολύ, καλώς ήλθες. 🙂