Αγρανάπαυση ονομάζεται η προσωρινή διακοπή της καλλιέργειας ενός αγρού για να αποκτήσει ξανά την παραγωγικότητα του. Συνήθως διαρκεί ένα χρόνο και εξαρτάται από το είδος του εδάφους και τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν. Η αγρανάπαυση είναι περισσότερο αναγκαία στους αγρούς που εφαρμόζεται εντατική μονοκαλλιέργεια που έχει ως αποτέλεσμα την «κατανάλωση» των θρεπτικών συστατικών του εδάφους.
Ανακτήθηκε από «http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%B7»
Κατηγορίες: Γεωπονία | Διαχείριση Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων
Από δικαιολογίες, όπως βλέπετε, δεν πάσχωμεν…
Filed under: Προσωπικά |
Πάντοτε χρειάζεται μια περίοδος αγρανάπαυσης, ώστε με τη σωστή φροντίδα το έδαφος να γίνει ακόμα πιο εύφορο από πριν. Αυτή την περίοδο φαίνεται ότι περνάμε και στο μπάσκετ…
Καλή «επάνοδο», πιο εύφορος και εύπορος (κυριολεκτικά)!
τι εννοείς;;;;
έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς Μπαμπάκη;
ω μον Ντιε!!!
Εκτός κι αν το εννοούσε αποκλειστικά για το μπάσκετ… Τι θέλει να πει ο ποιητής;;;
Ποιά μονοκαλλιεργεια? Η Μπαμπακοκαλλιέργεια είναι μονοκαλλιέργεια? Δεν είναι πλουραλιστική?
;-Ρ
1 χρόνος είναι πολύς! Μια βλογονάρκη διαρκεί λιγότερο! 😉
Δεν πειράζει μπαμπάκη. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Απλώς μη βάλεις οριστικό λουκέτο στο χωράφι.
από δικαιολογίες όχι, αλλά από χρόνο μάλλον ναι 😉
Ψάχνουμε οικογένεια που να θέλει σκυλάκι! Για λεπτομέρειες, περάστε μια βόλτα από το μπλογκ!
Μπαμπακο…πολύ στα αγροτικά θέματα το έριξες! Μήπως μετακινήσθε στην επαρχία οικογενειακώς και οριστικώς και μας το λέτε απ έξω-απ έξω;
Καλημερούδια,
Σιγά μην κάτσω ένα χρόνο εκτός μαγαζιού! Απλά ψάχνω για δικαιολογίες επειδή από την συχνότητα (ποια?) της ανανέωσης (ξανα-ποια???) εδώ μέσα έχει πιάσει αράχνες! 🙂
Άλλωστε:
α) ένας μήνας σε ιντερνετικό χρόνο μετράει σχεδόν σαν ένα ημερολογιακό έτος
β) ο ορισμός λέει ότι «εξαρτάται από το είδος του εδάφους και τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν. Η αγρανάπαυση είναι περισσότερο αναγκαία στους αγρούς που εφαρμόζεται εντατική μονοκαλλιέργεια». Ε, η μονοκαλλιέργεια δεν είναι στις συνήθειές μου…
Για πάμε…
@en voz baja:
Τον Ζέλικο να μην τον κλαις, όσο κιαν αστοχήσει
μα αν αστοχήσει μια και δυο πάλι Ομπράντοβιτς θα ΄ναι,
πάντά ν’ η πόρτα του ανοιχτή κι τάβλα ντου στρωμένη
και τα΄αργυρό του το σκαμνί όμορφα στολισμένο
και καρτερεί τσι φίλους του.
(γνωστό παραδοσιακό πόνημα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σαν βάση για το λιγότερο γνωστό «Τον αντρειωμένο μην τον κλαις»)
@Кроткая:
Μην μου ανησυχείς, εδώ είμαι και γράφω, ακόμα κι αν δεν ανεβάζω!
@Σοφία:
Το μπαμπάκι είναι μονοκαλλιέργεια, και μάλιστα υδροβόρος. Ο Μπαμπάκης πάλι όχι – αν και είναι οινοβόρος… 😉
@Ρενάτα:
Κορρέκτ! Το βραβείο στην κυρία!
@Κ1:
Λουκέτο ποτέ! Όσο σπάνια κι αν μου έρχεται, όλο και ανεβάζω!
@Αλεπού:
Ατυχώς, έχεις δίκιο! 😦
ΥΓ: Εκείνος ο καφές κόκκαλα έχει, ε;…
@Litanie des Saints:
ΟΚ, will do. Δλδ, θα περάσουμε, αυτό εννοώ (σε πρώτη φάση)
@An-Lu:
Μακάρι γοργόνα μου, αλλά όχι. Εδώ, σταθερός στη χαβούζα του λεκανοπεδίου…