Ο γιος μεγαλώνει απίστευτα, αυτονομείται. Τραπέζι για παράδειγμα πάντα έστρωνε, αλλά πριν μια βδομάδα μου έφτιαξε τοστ. Άνοιξε το ψυγείο, βουτύρωσε το ψωμί, το έβαλε στην τοστιέρα, γύρισε τα υλικά στο ψυγείο και στο τέλος φρόντισε να βγάλει την τοστιέρα από τη μπρίζα. Μάλιστα. Τακτοποιεί τα ρούχα του στις θέσεις τους στο δωμάτιό του – αυτό είναι ζητούμενο για έλληνες άνδρες στα 39, όχι στα 9 τους! Και μας μιλά διαφορετικά, σα μεγάλος. Αλλά και πάλι, τα λόγια του βγαίνουν ανακατεμένα με παιδικές γλύκες και ζουζουνιές.
Μεγαλώνει απίστευτα. Τον κοιτάμε και μας φαίνεται ήδη βουνό. Χθες βράδυ τον μετράμε – είναι λίγο πάνω από το 1.45, δηλαδή έχει πάρει πάνω από 4 πόντους από τα Χριστούγεννα. Αυτό είναι ένας πόντος κάθε 6 εβδομάδες πάνω – κάτω. Περπατάει μέσα στον σπίτι και τον χαζεύουμε σαν χάνοι. Σοβαροί γονείς σου λέει ο άλλος. Ποιον είπες σοβαρό ρε;
Σηκώνει πυρετό. Όχι κάτι φοβερό, ρουτίνα ίωση της ανοίξεως. Εντάξει, παλιοσειρά κι εκείνος κι εμείς. Βάζει θερμόμετρο μόνος του και σου ανακοινώνει την τιμή. Θέλει να χουζουρέψει στο κρεβάτι μας το πρωί γιατί ισχυρίζεται πως εκεί ο πυρετός δεν του ανεβαίνει. Ξαπλώνει, κουκουλώνεται, χαμογελά κλέβοντας καρδιές και λέει «Ξέρεις κάτι; Μου αρέσει πολύ που με αγαπάτε!» Λιώνουμε .
Μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς; Κι αν μπορούσαμε, θέλουμε;
Κι εμάς μας αρέσει χαρά μου. Κι εμάς μας αρέσει. Περαστικούλια σου.
Filed under: Ο γιος μου |
"Μπαμπάκης" - όπως ακριβώς με φωνάζει ο γιός μου 
Να τον χαίρεσαι και περαστικά του!
Μας λείπεις!
Ώσπου να πεις «κύμινο» …
Να δείτε πως θα σας φανεί όταν θα τον δείτε με το χέρι να κρατάει από τους ώμους αγκαλιά καμιά … σκορδόπιστη … Θα νιώσετε πως … παραμεγαλώσατε .
Να είναι πάντα γερός .
Δεν μπορείτε…Ποτέ δεν θα μπορείτε!
Περαστικά του! 🙂 (Κοτζαμάν άντρας 1.45)
Μαμά Μαμαδοπούλου της 1.35
Mια χαρά σας βρίσκω. Να τον χαίρεστε και περαστικά του. 🙂
Να το χαίρεστε το παλικαράκι σας. 🙂
Πόσο μεγάλωσε! Πότε πέρασαν τα χρόνια;
Ναι ναι πάντα καλά, κι εσύ, κι εκείνος, κι η μάμα 🙂
Φιλιά στον Αλέξη και στο κορίτσι σου 🙂
Να είστε καλά για τις ευχές σας! Το παλληκάρι μας πάει πολύ καλύτερα, αν και ζήσαμε μια μίνι-κρίση καθώς διαγνώστηκε τελικά ιγμορίτιδα (γκρουμφ!) και ο ΩΡΛ είχε την (βλακώδη) έμπνευση να μας δώσει την αντιβίωση σε χάπι. Το χάπι δοκίμασε υπομονές και αντοχές και των τριών μας για ένα βράδυ και, φυσικά, την επόμενη ημέρα μιλήσαμε ξανά με τον γιατρό και το γυρίσαμε σε σιρόπι. Μη σας ζαλίζω: παρά την αναστάτωση, πάει καλά το αγόρι μου, έχει συνέλθει και πάει πολύ καλύτερα.
@Flora:
Κι εμένα μου λείπει το ημερολόγιό μου. Νομίζω ότι στις προσεχείς εβδομάδες θα κάνω ό,τι μπορώ για να το ενεργοποιήσω ξανά.
@silia:
Αχ αυτές οι σκορδόπιστες, αχ! 🙂
@KidsCloudgr (@KidsCloudgr):
Θα πάρετε κι εσείς μπόϊ σύντομα! 😉
@nefosis:
Ό,τι μπορούμε κάνουμε! χε χε – ευχαριστώ!
@Stavrula:
Πραγματικά πέρασαν τα χρόνια. Έχουμε κλείσει 7 ήδη σε αυτό το παιχνίδι, και οι μήνες τρέχουν όλο και πιο γρήγορα!
@crucilla:
Κι εσείς το ίδιο καλή μου, κι εσείς το ίδιο! 🙂
@Αλεπού:
Πολυ΄ευχαρίστως! 🙂