Ξημερώματα είχε μουδιάσει το αριστερό μου χέρι γιατί κοιμήθηκα απάνω του και μέσα στον ύπνο μου σκεφτόμουνα ότι αν αυτό είναι συγκοπή η καλή μου θα ταλαιπωρηθεί κι είναι κρίμα. Και μετά σκεφτόμουνα ότι δεν της έχω δώσει πρόσβαση στους κωδικούς ούτε για το ebanking ούτε για το taxis κι αυτό είναι λάθος. Κι ύστερα κατάλαβα ότι έχω πρόβλημα να θέσω σωστά τις προτεραιότητές μου εν όψει του σεναρίου «είναι ξημερώματα και παθαίνω καρδιακό επεισόδιο».
Το έχω κάψει είναι σίγουρο.
Filed under: Εργασία και χαρά,Προσωπικά |
Ανθρώπινο , το βρίσκω, ‘ετσι όπως έχουμε γίνει. 😉
Είμαι στη φάση που χρειάζομαι δύο εξάμηνες άδειες τον χρόνο για να συνέλθω… 🙂
Ανθρώπινο!
Χε! Ευχαριστώ! 🙂