Ποια είναι τα συστατικά που συνθέτουν μια σπουδαία περιπέτεια; Δεν είμαι σε καμία περίπτωση ειδικός, αλλά σίγουρα το πρώτο που χρειάζεται είναι καλογραμμένοι χαρακτήρες. Οι ήρωες να είναι ανθρώπινοι, να μπορεί να ταυτιστεί ο θεατής μαζί τους και να αγωνιά για την τύχη τους. Επίσης, θέλεις έντονα διλλήματα. Δεν υπάρχει περιπέτεια με νόημα στην οποία οι ήρωες είναι απλό παιχνιδάκι της τύχης. Ο ήρωας πρέπει να παίρνει αποφάσεις, κατά προτίμηση στον ηθικό τομέα, και σίγουρα περίπλοκες, να κουβαλάνε κέρδη και ζημιές αγκαλιασμένα, ζημιές μάλιστα με βρύ προσωπικό κόστος. Τρίτο συστατικό ο ρυθμός – όχι δράση, ξερή, καταιγιστική και άγονη, αλλά ρυθμός, που ανεβαίνει και κατεβαίνει και κορυφώνεται όταν και όσο πρέπει. Ιδανικά, όλα τα παραπάνω, έρχονται τυλιγμένα στο μανδύα μιας τραγωδίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η λέξη «περιπέτεια» ξεκινά από το αρχαίο θέατρο και περιγράφει τις μεταστροφές της τύχης που αντιμετωπίζουν οι πρωταγωνιστές στις τραγωδίες.
Ο Σκοτεινός Ιππότης είναι πολύ απλά από τις καλύτερες περιπέτειες που έχω δει. Ο Batman και το σύμπαν του γίνονται ένας καμβάς για να προχωρήσει το είδος των κόμικ σε πολύ βαθύτερα νερά από αυτά που μας έχει συνηθίσει και μάλιστα με εντυπωσιακή άνεση. Δεν είναι σε τίποτα παιδική, μάλιστα είδα μερικούς πιτσιρικάδες κάτω των 12 στο σινεμά και τα λυπήθηκα τα παιδάκια. Δεν στηρίζεται στα εφέ (τα οποία είναι εκπληκτικά μεν, αλλά υπάρχουν όταν και όποτε χρειάζονται) και οι βασικοί χαρακτήρες της κουβαλάνε προσωπικές τραγωδίες και ουλές από τραύματα που δεν κλείνουν. Επίσης, έχει στο ρόλο του Joker έναν από τους πιο γαμάτους κακούς του σινεμά, ταιριαστή μουσική, εξαίρετους δεύτερους ρόλους, καλογραμμένους διαλόγους. Μόνο η γυναίκα της υπόθεσης βγαίνει λίγο ξενέρωτη, αλλά μιλάμε για πταίσμα. Κι έχει έναν σκηνοθέτη που της χαρίζει διαβολεμένο ρυθμό: κάνει όλο το κοινό να μην βγάλει κιχ, από την συναρπαστική ληστεία στο ξεκίνημα μέχρι το τέλος της (όχι σύντομης) ταινίας.
Θα μπορούσα να γεμίσω το post με spoilers και σχόλια για ένα σωρό λεπτομέρειες (από την Lamborghini μέχρι την στολή της νοσοκόμας…) αλλά θα προτιμήσω απλά να κλείσω εδώ – πηγαίνετε να την δείτε. Μετά, θα την συζητάμε όπως οι παρακάτω. 😉
Filed under: Σινεμά & Τηλεόραση |
"Μπαμπάκης" - όπως ακριβώς με φωνάζει ο γιός μου 
Την είδα κι εγώ χτες, σε μια άδεια σχεδόν αίθουσα, αφού ήταν απογευματινή προβολή… Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις και πρέπει να σημειώσω ότι αυτό που γράφεις για τις λεπτομέρειες δείχνει και ένα ακόμα βασικό συστατικό της συνταγής, όχι μόνο για μια σπουδαία περιπέτεια, αλλά για οποιαδήποτε ταινία: το μεράκι (θυμήθηκα αντίστοιχες σκέψεις που είχα κάνει όταν είχα δει την Τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών).
Πρέπει επίσης να προσθέσω ότι χειρίζεται τη βία με έναν αριστοτεχνικό τρόπο: ενώ -προφανώς για λόγους rating- δεν θυμάμαι να είδα στάλα αίμα, η ταινία εμπεριέχει μερικές από τις πιο βίαιες σκηνές που έχω δει σε τέτοιου είδους ταινία.
Μοναδική μου ένσταση: θα μπορούσε να είναι ελαφρώς μικρότερη η διάρκειά της…
Χμ… κοίτα να δεις που θα με κάνεις να επισκεφθώ τον πολιτισμό για να την δω σε αίθουσα!!! (Ψιτ, πάντως κάτι τέτοιες ζωγραφιές κάνει και ο ανιψιός μου τελευταία!!!!)
;-D
αρνούμαι να διαβάσω αυτό το πράγμα.
Ξαναείδα χτες το «Νησί των θησαυρων» και θυμήθηκα πόσο είχα απογοητευτεί την πρώτη φορά που το είδα μικρή, τότε που είχα πρόσφατες στο νου μου τις εικόνες που είχε δημιουργήσει το διάβασμα του βιβλίου. Χτες όμως το είδα με… άλλο μάτι! Μου άρεσε υπερβολικά πολύ! Ισως επειδή έχει ξεθωριάσει στη μνήμη μου το βιβλίο…
(πάλι άσχετο σχόλιο άφησα) 😉
Είναι ένα πρόβλημα αυτό στο Μπάτμαν: Δεν χωράνε γυναίκες στο σύμπαν του. Στα κόμιξ οι καλλίτεροι δημιουργοί (πχ ο Φρανκ Μίλλερ) προσπερνούν το θέμα χωρίς πολλά-πολλά. Αλλά στο σινεμά, τα μπλοκμπάστερ πάντα χρειάζονται και μια γκόμενα. Δεν υπάρχει ταινία Μπατμαν χωρίς γυναίκα και δεν υπάρχει γυναίκα σε ταινία Μπάτμαν που να έχει ενδιαφέρον. Δυστυχώς, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.
Στο Hush ο Loeb προσπάθησε να γεφυρώσει το χάσμα, κάνοντας τον Μπάτμαν να τα φτιάχνει με την Catwoman. Αλλά και πάλι το πράγμα δεν λειτούργησε. Πολύ απλά: Δεν μπορείς να έχεις και εμμονές και γυναίκα. Δεν γίνεται…
Λες να γυρίσω το «Χοντρό Όνειρο» σε θριλερ???
Όντως έτσι τη λένε!
Συμφωνώ απόλυτα για την ταινία. Βρήκα βέβαια λίγο αμερικανιά το θέμα της ηθικής με τα 2 πλοία. Και καλά η ανθρωπιά υπερισχύει. Όμως σε περιπέτεια σπάνια βρίσκεις τόσο ολοκληρωμένους χαρακτήρες.
Δεν έχω τι να πω για τον Heath. Όσο για τον Bale από το American Psycho και μετά τον έχω στο πάνθεον των 5. Σήμερα που γιορτάζω μπορώ να έχω ένα μπατμομπίλ παρακαλώ; Κατά προτίμηση τη μηχανή
Καλημέρα,
@gazakas:
Έχεις δίκιο για την βία, δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Και πάλι, αυτό δείχνει μαστορία, στο πώς ανεβαινει η αγωνία και η ένταση χωρίς τους φτηνούς εντυπωσιασμούς του αίματος.
Η διάρκεια είναι πράγματι μεγάλη, αλλά δε νομίζω ότι μπορεί να μικρύνει: από την στιγμή που αποφασίσαν να πούνε και την ιστορία του Ντεντ, ήταν περίπου υποχρεωτικό να αφιερώσουν αρκετό χρόνο και σε αυτόν.
@Σοφία:
Να κρατήσετε το παιδί μακρυά από κλόουν! χα χα χα 🙂
Αξίζει πάντως να το δεις σε καλή αίθουσα, ειδικά για τον ήχο.
@Κροτίδι:
Βρε πουλί μου, τα ίδια έλεγες και για τα καρτούν και τελικά συνειδητοποίησες ότι σου αρέσουν. Αχ, τι να κάνω. Εσύ χάνεις πάντως.
@Ροδιά:
Δεν το έχω δει. Άσχετη απάντηση χε χε χε 😉
@fvasileiou:
Θα θυμάσαι πάντως ότι ο Μίλλερ το έλυσε αυτό το πρόβλημα στο (εξαίρετο) Dark Knight Returns: έκανε τον Ρόμπιν κορίτσι. 😉
Η πικρή αλήθεια πάντως είναι αυτό που λες: ο μύθος και οι εφιάλτες που κουβαλάει ο Μπάτμαν δεν χωράνε γυναικεία παρουσία. Νομίζω ότι είναι από τους ελάχιστους ήρωες που η προσωπική ζωή του Γουέϊν δεν ενδιαφέρει κανέναν, αντίθετα πρέπει να βγάζει μια πόρωση με τον ρόλο του μασκοφόρου κυνηγού για να αποδίδεται σωστά ο χαρακτήρας.
@patsiouri:
Φαντάσου το σκυλί με την μούρη μπογιατισμένη στο στυλ του Τζόκερ και σκέψου αν αυτό ειναι υλικό για θρίλερ. 🙂
@Βερενίκη:
SPOILER Στη φάση με τα πλοία ένιωσα ότι ο σκηνοθέτης έπαιζε πολύ έξυπνα με τον θεατή, παρά την συμβατικότητα της λύσης, οδηγώντας μας να μην σκεφτούμε ότι θα μπορούσε κάποιος να πετάξει τον πυροκροτητή και να πάψει να υφίσταται το δίλημμα
/SPOILER αλλά πέρα από αυτό έχεις απόλυτο δίκιο: ολοκληρωμένοι, αληθινοί χαρακτήρες. Ακόμα και η μεταμόρφωση του Ντεντ φαίνεται λογική και με συνέπεια σε όσα έχουν προηγηθεί.
Πολύχρονη. Για την μηχανή όμως θα καβγαδίσουμε. 🙂
ο Nolan όσο πάει και καλυτερεύει
Τώρα δηλαδή θα «με στείλεις» να δω Batman; Κοίτα τι μου ξημέρωσε η 24η Ιουλίου…
Πατωντας πανω στο προηγουμενο σχολιο του Κ.Κ.Μοιρη,οντως,ο Νολαν ανεβαζει συνεχως τα στανταρντς του..Απο ταινια σε ταινια,πραγματικα απογειωνει τον πηχυ σε πολλα επιπεδα….Χαιρομαι ιδιαιτερα που ποσταρες για το φιλμ,το οποιο με «στοιχειωνει» απο την πρωτη κιολας θεαση του…Τωρα παω για 3η φορα, κατι που δε θυμαμαι, στον κινηματογραφο τουλαχιστον,να μου εχει ξανασυμβει…Προ χθες που πηγα,πισω δεξια μου καθοταν ενα παιδακι 7 ετων το το οποιο ο μπαμπας και η μαμα το εφεραν να δει την «παιδικη» ταινια…Ανυπομονουσα να δω την αντιδραση τους τη στιγμη που εμφανιζεται ο «two face» για πρωτη φορα….Περιμενα να δω ενα χερι μπροστα στα ματια του παιδιου…..αλλα ματαια….
το κοριτσι δεν ηταν ξενερωτο. εμενα μου αρεσε.
η διαρκεια, με τσακισε παντως.
Εμένα με πείσατε και το είδα. Το βρήκα πολύ καλό, θα συμφωνήσω με το περιεχόμενο του ποστ σας.
μάστορα, δέν είναι πολύ σπαστικό όμως πού μιλά ψιθυριστά ο Μπάτμαν;
Έν τώ μεταξύ στό imdb τό έχουν τοπ1!
* ο οποίος μπάτμαν είναι τό μειράκιον πού έπαιζε στήν αυτοκρατορία τού ήλιου.
(είδα τό μπάτμαν begins τό μεσημέρι καί έσπευσα τό βράδυ γιά τόν σκοτεινό knight… Καλή φάση. έτσι θά κάνω καί μέ τόν james bond 22 τόν νοέμβριο – πρώτα ο Θεός)
http://www.in.gr/homecinema/mdvddsk.asp?mcdi=0005964
@Κ.Κ.Μοίρης:
Να πω την αλήθεια, το Prestige δεν μου άρεσε. Αν και νομίζω ότι κόλληησα με τις σεναριακές υπερβολές για τα δήθεν πειράματα του Τέσλα. Το background του Πολυτεχνείου σημαδεύει ανεξίτηλα… 🙂
@elie:
Νια-νια-νια-νια, σε κατάφερα, νια-νια-νια-νια. 🙂
Χαίρομαι πάντως που σου άρεσε, διάβασα και το σχετικό ποστ σου.
Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, το WP είχε κρατήσει σχόλιά σου στα σπαμ και τα απελευθέρωσα μόλις χθες. Ελπίζω να μην ξαναέχουμε αντίστοιχο πρόβλημα.
@JAD:
Κι ένας φίλος πήγε με τον γιο του (6 ετών) και αναγκάστηκε να τον κρατάει αγκαλιά με την πλάτη στην οθόνη από κάποιο σημείο και πέρα. Πέρα από το ότι έχασε πολλά από τα επίπεδα της ταινίας το πιτσιρίκι, σίγουρα δεν θα ένιωσε ιδιαίτερα άνετα με τον Two-Face…
Οπωσδήποτε θα ξαναπάω κι εγώ πάντως, αν και δεν ξέρω το πότε.
@ε:
Ε, ας πούμε ότι έχουμε διαφορετικό γούστο στα κορίτσια λοιπόν. 🙂
Η διάρκεια είναι ένα θέμα πράγματι, αν και δεν πέφτει ο ρυθμός και η ένταση καθόλου.
@Βαγγέλακας:
Υπέθεσα ότι το κάνει επίτηδες, με κάποιον μετατροπέα φωνής ή κάτι ανάλογα γκατζετοειδές. Όχι;
Η κίνηση για double feature όλα τα λεφτά και εύγε, εγώ δυσκολεύομαι να βρω το Batman begins ξενοίκιαστο. Γύρνα το πίσω το ρημάδι!!! 🙂
Εντάξει, το λινκ τέλειο. 😀
apappap, δε μου άρεσε καθόλου, προτιμούσα τη Μπάρτον έκδοση και στο σινεμά που πήγα οι μισοί κοιμόντουσαν (όχι αδίκως)…
εκδοχή εννοάω
@Σακαφιόρα:
Έχει τύχει να διαβάσεις Μπάτμαν από τον Φρανκ Μίλλερ; Το λέω γιατί είναι καθοριστικό στο είδος και το ύφος της ατμόσφαιρας της ταινίας.
Αυτοί που κοιμήθηκαν πάντως μου κάνουν εντύπωση, προσωπικά βρήκα ότι διατηρούσε τον ρυθμό της και μάλιστα τον ανέβαζε.