Εδώ και καιρό προσπαθώ να καταλήξω στο ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του χαρακτήρα του νέο-έλληνα. Νομίζω είναι η τρομακτική ικανότητα να τα κάνει όλα σαλάτα, λόγω (κυρίως) της ημιμάθειας που μας δέρνει. Όμως, δεν είναι όλα ίδια και δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται όλα εξισωτικά.
Είμαι άρρωστος (το είπαμε αυτό). Έγκλειστος στο σπίτι μου (σπιτάκι μου), και με τον πυρετό να με έχει κάνει well done προς ολοσχερώς καμμένο, είχα την ανεπανάληπτη δυνατότητα να δω πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές. Δεν μιλάω για τα καθαρόαιμα πρωινάδικα, αυτά τα σνομπάρω – τρομάρα μου – με εξαίρεση ένα προσκύνημα στη Μενεγάκη, να δω τι φοράει, for old time’s sake. Βλέπετε, στα χρόνια της θητείας στο Ναυτικό μαζευόμασταν όλοι οι ναυτάρες και βλέπαμε φανατικά Μενεγάκη. Για λόγους που είναι αρκετά φανεροί ώστε να μην χρειάζεται να τους αναπτύξω εδώ (έτσι κι αλλιώς, έχω ήδη πει αρκετά για να επιβαρύνω τη φήμη μου, αλλά θα τα ρίξω στον πυρετό).
Επανέρχομαι. Διαπίστωσα λοιπόν, κάτι οι ειδήσεις που είδα χτες και προχτές, κάτι οι πρωινές «ενημερωτικές» εκπομπές, πόσο τρομακτικά πολύς τηλεοπτικός χρόνος δίνεται στο ΛΑΟΣ. Δεν ξέρω αν υπάρχουν κάποιες στατιστικές, και θα είχε ενδιαφέρον να συνταχθούν, αλλά η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι τους δείχνουν όσο δείχνουν και τα δύο κόμματα εξουσίας. Αυτό από μόνο του, συνιστά πρόβλημα – κι αν δεν είχα πυρετό, θα καθόμουνα να αναπτύξω και το γιατί.
Χθες όμως είδα κάτι που πραγματικά με άφησε σε φάση «ζντόϊνγκ!».
Εκπομπή Παπαδάκη. Στα παράθυρα ο οικοδεσπότης, ο Στρατής, ο Βορίδης (χου – φτου!) και ένας του Συνασπισμού. Η συζήτηση γύρω από τις μαθητικές παρελάσεις και το κατά πόσον αποτελούν κατάλοιπο των διδακτοριών. Μιλάει, μιλάει, μιλάει ο Συνασπισμένος, ο Βορίδης χαμογελά με ύφος «Σε έχω!». Κι ακουλουθεί ο εξής αμίμητος διάλογος:
– (Στρατής): Εσείς κύριε Βορίδη, τι λέτε; Σας βλέπω τόση ώρα και γελάτε.
– (Παπαδάκης): Ναι, ναι. Το γελαστό παιδί.
Ζντόϊνγκ!!!
Δεν ξέρω πώς θα το έπαιρνε το ίδιο το γελαστό παιδί το να τον ταυτίζουν με τον Βορίδη, δεν ξέρω κι ο ίδιος ο Βορίδης αν συμφωνεί να τον «αποκαλούν» έτσι. Ξέρω ότι έχω σιχαθεί να βλέπω τα πάντα ανακατεμένα, εξισωμένα προς τα κάτω και με έναν τρόπο που αγκαλιάζει ξεδιάντροπα τον άσχετο και την ασχετοσύνη. Υπάρχουν και κάποια πράγματα που θα έπρεπε όλοι, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων και τοποθετήσεων, να τα σέβονται και να καταλαβαίνουν ότι άλλο βούρτσα κι άλλο…
Ο κατά Παπαδάκη Βορίδης του ’63
Και ο Λαμπράκης του 21ου αιώνα…
Μια σαλάτα που αν δεν επηρέαζε ψήφους θα είχε ίσως και λίγη πλάκα.
Ελπίζω να το είδαν οι τύποι στην Ελληνοφρένεια πάντως! 😉
Filed under: Κωμωδίες,Πολιτική,Σινεμά & Τηλεόραση |
"Μπαμπάκης" - όπως ακριβώς με φωνάζει ο γιός μου 
Και λίγα λες μπαμπάκη! Πραγματικά το ΛΑΟΣ, ειδικά από τότε που μπήκε και στη Βουλή, έχει αναχθεί σε βασικό συνομιλητή επί παντός επιστητού, και κυρίως σε θέματα «εθνικά»: κι έτσι το έχουν χρίσει θεματοφύλακα του έθνους και της ελληνικότητας… Έχει καταφέρει δηλαδή αυτό που επεδίωκε…
Περαστικά σε όλους μας γι’αυτή την κατάσταση και περαστικά σ’εσένα!
… και ενίσταμαι γιατί το wordpress έβαλε στο σχόλιό μου ένα σηματάκι που μοιάζει μ’αυτό του ΛΑΟΣ! Παρακαλώ να γραφτεί στα πρακτικά ότι αυτό οφείλεται στο wordpress κι όχι σε δική μου επιλογή! 🙂
@Κ2:
Κατ’ αρχήν, LOL για το σηματάκι! Γιατί ενώ διάβαζα το (πρώτο) σου σχόλιο, έβλεπα το σήμα κι έλεγα «Μα είναι δυνατόν?» 😆
Γενικά, η αποκλειστικότητα στην εθνική συνείδηση είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα κι είναι η προβιά που ντύνεται ο λύκος για να περάσει άλλα, καν και καν χειρότερα. Είναι σοβαρό το ζήτημα. Δυστυχώς.
Ευχαριστώ για τις ευχές!
κακόμοιρο Κουπέπι! 😆
προφανώς θες να παρατέινεις την αναρρωτική, έτσι; Γι’αυτό τα βλέπεις όλα αυτά, για να γίνεις χειρότερα!
χώρια στο ότι συμφωνώ ως οξείας στο άρθρο σου, επίτρεψε μου να γίνω «σχολαστικός- σπασίκλας»
στην φιλολογία της αριστεράς, το γελαστό παιδί είναι ο Μπελογιάννης και όχι ο Λαμπράκης !!
[…] Πυρετού παραλήρημα: η τηλεσαλάτα « “Μπαμπάκης” – όπως … Στα παράθυρα ο οικοδεσπότης, ο Στρατής, ο Βορίδης (χου – φτου!) και ένας του Συνασπισμού. Η συζήτηση γύρω από τις μαθητικές παρελάσεις και το κατά πόσον αποτελούν κατάλοιπο των διδακτοριών. Μιλάει, μιλάει, μιλάει ο Συνασπισμένος, ο Βορίδης χαμογελά με ύφος «Σε έχω!». Κι ακουλουθεί ο εξής αμίμητος διάλογος… […]
Μη!! Το λάθος αυτό το ΄κανα κι εγώ φέτος όταν είχα ταβλιαστεί. Το΄κοψα, γιατί εκτός του ότι ήταν ψυχοφθόρο ήταν και δαπανηρό. Ήθελα να τη σπάσω πάνω από 4 φορές ανά 5λεπτο.
Ευτυχώς την πληρώσανε τα γιαούρτια. Έκανα και γυμναστική τεντώνοντας χέρια-πόδια σε φάσκελα! 🙂
Κουράγιο μπαμπάκο..υπάρχουν και χειρότερα 😉
@Кроткая:
Μην φανερώνεις το κόλπο! Μετά, θα πάνε και θα το κάνουν όλοι! 🙂
@periplanomenos:
Λοιπόν, εδώ υπάρχει ένα ενδιαφέρον θέμα προς συζήτηση. Παραδέχομαι ότι δεν έχω παραπομπές εύκαιρες για τα ακόλουθα. Αν έχω καταλάβει σωστά, οι στίχοι του τραγουδιού γράφτηκαν χωρίς κάποιον εντελώς συγκεκριμένο αγωνιστή της Αριστεράς κατά νου. Το τραγούδι όμως έλαβε στη συνολική συνείδηση την βαρύτητα που έχει σήμερα μετά την δολοφονία του Λαμπράκη. Κι από κει ταυτίστηκε μαζί του – εξ όσων γνωρίζω πάντα.
Ξαναλέω ότι δεν έχω κάποια παραπομπή, οπότε κάθε εκδοχή δεκτή.
ΥΓ: Σε κάθε περίπτωση πάντως, α-πο-κλεί-ε-ται να ήταν ο Βορίδης!
@Ρενάτα:
Λες; Γυμναστική; Βρε, μήπως το κάνουν για το καλό μας;
@An-Lu:
Πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Την ίδια ώρα έχει εκπομπή κι ο Αυτιάς άλλωστε… 😉
Το γελαστό παιδί γράφτηκε για το Λαμπράκη.
Ο Μπελογιάννης είναι ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, επειδή κρατούσε ένα γαρύφαλλο την τελευταία μέρα της δίκης (ή στην εκτέλεση, δεν θυμάμαι καλά). ΑΠό αυτή τη φωτογραφία με το γρύφαλλο έφτιαξε ένα σκίτσο του και ο Πικάσσο, και από εκεί ονομάστηκε και η ομώνυμη ταινία.
Ο Βορίδης, πάλι, παιδοβούβαλο μπορεί. Γελαστό παιδί με την καμία.
Καλημέρα,
Κατ’ αρχήν έρχομαι να εντοπίσω την λεπτή ειρωνία του να γράφω ένα ποστ γύρω από την ελληνική ημιμάθεια και να πρέπει να ψάξω παραπομπές για το ποιος ήταν τελικά το Γελαστό Παιδί… 🙂
Στο προκείμενο. Με ορατό κίνδυνο να γίνω ρεζίλι στους οργανωμένους αριστερούς της μπλγκόσφαιρας (γενιά του Πορτοκάλογλου ο γράφων γαρ…), ψάχνω αντί να γνωρίζω. Και αντιγράφω από το βιβλιαράκι στην συλλογή (3 CD) της ΕΜΙ «Mikis Theodorakis EMI Remasters – 40 Χρόνια Πρώτη Επιλογή».
Τα δύο απανωτά «πλέον» δεν είναι δικά μου, είναι της ΕΜΙ.
Συμπέρασμα: δεν γράφηκε με κάποιον συγκεκριμένο αγωνιστή της Αριστεράς κατά νου. Ταυτίστηκε στο συλλογικό νου της Αριστεράς, και λόγω χρονικής συγκυρίας με την δολοφονία του, με τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Κυρίως.
Και σε ένα πιο προσωπικό σημείωμα, χάρηκα που μου δόθηκε η αφορμή να ψάξω και να βρω αυτή την πληροφορία.
Είναι απίστευτο το πόσο υγιής μπορεί να είναι η ζωή όσων από μας δεν βλέπουμε με την καμία τέτοιες εκπομπές, αλλά μετά, είναι εξίσου απίστευτο να προσπαθούμε να συννενοηθούμε με αυτούς που τις βλέπουνε. Ζω σε συνεχή και επαναλαμβανόμενα σοκ, αν και η αλήθεια είναι πως και οι παρέες μου είναι της ιδίας συνομοταξίας με μένα, οπότε μπορούμε συνήθως να ζούμε στην ωραία μας φούσκα!!!
;-D
Eιλικρινά.. πόσοι πιστεύετε από αυτούς που άκουσαν τον παραπάνω διάλογο θα έκαναν τον αντίστοιχο συνειρμό…???
μάλλον κανείς θα έλεγα εγω…!!!
υγ. ευτυχώς που αρρώστησε ο μπαμπάκης… 🙂
Γειάσας Μπαμπάκη! με το πασίγνωστο μπλόγκ! ναί,ναί Ήταν πρωί τ ‘ Αυγούστου,κοντά στη ροδαυγή βγήκα να πάρω αγέρα, στην ανθισμένη γή βλέπω μια κόρη κλαίει,σπαρακτικά θρηνεί σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί…..’ σα δε ντρέπονται λέω εγώ, σα δε ντρέπονται πιά…έ,έλεος!….ε, αμάν πιά…έχετε δίκιο απόλυτο έχω να πώ…τα έχουμε πιά ξευτιλίσει ΟΛΑ..αναρωτιέμαι τι θα λεγε, ο Μίκης μας εάν έβλεπε και άκουγε αυτό το τόοοσο φτηνής ποιότητας στιγμιότυπο καθότι είναι και αυτός που μελωποίησε αυτό το απίστευτα πανέμορφο τραγούδι,και πως θα το σχολίαζε…προφανώς θα έφριτε αφόρητα…με τα δίκια του πιστέυω εγώ….καλώς σας βρήκα……
Αυτό με το ΛΑΟΣ έχει μεγάλη σημασία, Μπαμπάκη. Αν δεν προωθείτο από τα ΜΜΕ δε θα εκλεγόταν ποτέ στη βουλή. Πιστεύω ότι το μόνο που αξίζει στους εθνικιστές είναι η επιδεικτική αδιαφορία. Όλα τ’ άλλα συμβάλουν στη διάδοση των ρατσιστικών ιδεών τους και στην αναβάθμιση της πολιτικής τους οντότητας. Πολλοί κατέληξαν να τους συμπαθούν κιόλας, βλέποντας τους συνέχεια στις οθόνες. Ίσως σκέφτονται, ότι φαίνονται «μια χαρά άνθρωποι», αλλά δεν είναι. Είναι πολύ επικίνδυνες οι θέσεις τους κι αλοίμονο στη χώρα που τους παραχωρεί έδαφος για να ευδοκιμήσουν.
Επ’ ευκαιρίας, περαστικά σου… 🙂
Εε, αφού δώσαμε το κοπυράιτ της πατρίδας, της θρησκείας και την οικογένειας σε κάτι τύπους σαν τον Πλεύρη και τον Βορίδη (α ρε Σεφέρη γμτ…), γιατί να μη δώσουμε (έστω και σε φάση λανθάνουσας γλώσσας) και τα ορόσημα της Αριστεράς;
Εδώ ο Καρατζαφέρης ανακαλύπτει συγγένειες με τον Γκεβάρα- να το ακούνε οι παραδοσιακοί δεξιοί και να βγάζουν φλύκταινες!
Ο Στάθης στη σημερινή Ελευθεροτυπία γράφει κάτι περί της αμηχανίας της Αριστεράς μπροστά στην επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης: http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=23151060
Α και κάτι άλλο:
Όποια και να είναι η πολιτική σου θέση σαν δημοσιογράφος και όσο πρωί και να σηκώνεσαι, δεν επιτρέπεται να χλευάζεις το συνομιλητή σου, πολύ περισσότερο εάν αυτός είναι εκλεγμένος βουλευτής.
Στοιχειώδεις κανόνες δεοντολογίας, οι οποίοι αγνοούνται από εποχής Π.Παναγιωτόπουλου στο ίδιο τηλεοπτικό κανάλι (το επεισόδιο με τον Β. Λεβέντη και τις πίτσες, αν θυμάσαι).
Κοινώς, άσε τους θεατές να διαμορφώσουν άποψη ρε Παπαδάκη!
Μεγάλη ευθύνη έχουν αυτοί οι κάφροι οι τηλεδημοσιογράφοι που έχουν αυτούς τους κυρίους [Βορίδηδες, Ψωμιάδηδες, Καρατζαφέρηδες και όλο το ακροδεξιό dogoλόι] φάτσα-κάρτα κάθε μέρα στις εκπομπές τους. Λες και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς. Αλλά είναι τόσο γελοίοι οι πασίγνωστοι αυτοί τηλεδημοσιογράφοι που δεν έχω καμιά όρεξη ν’ αναφέρω τ’ όνομά τους.
Φυσικά και θα καλέσουν αυτούς τους μαϊντανούς στα τηλεοπτικά παράθυρα. Αυτό είναι το επίπεδο των γελοίων εκπομπών τους.
Πάντως υπάρχουν και κάποιες (λίγες) εκπομπές που δεν συγκαταλέγονται στα σκουπίδια. Θα αναφέρω π.χ. τις:
«Ουράνιο τόξο»(γιατί και στα παιδικά το πρόβλημα είναι ανάλογο), «Μαγικός κόσμος» ΕΤ3 νομίζω γύρω στις 15.30, Ανιχνεύσεις ΕΤ 3 κοντά στα μεσάνυχτα.
Περαστικά σου Μπαμπάκη, πολύ σωστή η διαπίστωση σου ότι δίνεται υπερβολικός και δυσανάλογος χρόνος στο ΛΑΟΣ. Μήπως κάποιος γνωρίζει γιατί γίνεται αυτό;
@Sophia:
Νομίζω ότι τα πράγματα είναι αντίστροφα: εμείς είμαστε έξω από την φούσκα, έστω και ως μειοψηφία. Άλλωστε, δεν έχεις προσέξει τα βλέμματα δυσπιστίας αν δηλώσεις ότι δεν βλέπεις τηλεόραση; Χμ;
(Έτσι θέλω να ελπίζω τουλάχιστον. Γιατί σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιες φούσκες γύρω μου, που τις έχω συνηθίσει τόσο που δεν βλέπω καν το χρώμα τους…)
@prozak:
Σίγουρα δεν έκανε το συνειρμό αυτός που τον…είπε! 😀
@Αθανασία:
Καλώς ήλθες κι ευχαριστώ για τα καλά (όσο και υπερβολικά…) σου λόγια.
Προσωπικά, νομίζω ότι όχι μόνο ο Μίκης (και κάθε αριστερός) αλλά και η «απέναντι» όχθη θα έπρεπε να φρίξει αν συνειδητοποιούσε την εξίσωση. Άλλωστε, το να πεις κάποιον βουλευτή του ΛΑΟΣ αγωνιστή της Αριστεράς δεν είναι ο κατάλληλος έπαινος στον κατάλληλο άνθρωπο….
@Λεμέσια:
Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι δεν θα εκλεγόντουσαν ποτέ, αλλά η αλήθεια είναι πιο άσχημη. Η αλήθεια είναι ότι ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος είναι ένας βαθύτατα συντηρητικός άνθρωπος (ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων). Είναι ρατσιστής, λειτουργικά αγράμματος, τεχνοφοβικός, και (κυρίως) μίζερος. Δεν θέλει δλδ να βλέπει τον διπλανό του να προκόβει.
Και αυτός ο μέσος ψηφοφόρος γουστάρει, γουστάρει, γουστάρει τρελά τον φτηνό λαϊκισμό.
Άλλωστε, κι ο Παπαθεμελής πήρε τηλεοπτικό χρόνο προ εκλογών και πάτωσε. Όχι, ο ΛΑΟΣ ψαρεύει σε βαθειά νερά, που υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι ψηφοφόροι.
Αυτό που ισχύει πάντως είναι ότι την άνοδο ποσοστού που θα απολαύσει στις επόμενες εκλογές (όποτε κι αν γίνουν) θα την οφείλει σε μεγάλο βαθμό στην αυξημένη τηλε-προβολή του.
Δεν ξέρω αν ο καλύτερος τρόπος είναι η αδιαφορία. Φοβάμαι πως με την αδιαφορία, απλώς συνεχίζουν να μαζεύουν από αυτούς που δεν βλέπουν την διαφορά. Τελευταία, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο τρόπος προσέγγισης είναι να αναδεικνύεις την μεθοδολογική τους απέναντι στα ζητήματα: ντύνονται την προβιά της δημοκρατίας και οικειοποιούνται (με ποιο δικαίωμα αλήθεια?) τον ρόλο του εθνικού θεματοφύλακα, για να προωθήσουν ιδία συμφέροντα και τίποτα παραπάνω. Επιζητούν την συμμετοχή τους σε συζητήσεις οι οποίες, αν είχαν τρόπο να το αποφασίσουν οι ίδιοι, δεν θα λαμβάναν καν χώρα: αυτό πρέπει να το δείχνουμε όλοι και προς όλους.
Ουφ, θα φουντώσω πάλι απογευματιάτικα…. 🙂
Ευχαριστώ για τα περαστικά, φιλιά!
@antonis_x:
Μα εδώ είναι και το κουμπί: πρόκειται για κόμμα (χμ) χωρίς ιδεολογία, για ένα λαϊκίστικο συνοθύλευμα, που θα αλιεύσει ψήφους όπου κι όπως του κατέβει. Μπορεί ο τυπικός συντηρητικός να αυτοπροσδιορίζεται ως δεξιός ψηφοφόρος, αλλά δεν ξέρεις παλιούς κουμουνιστές, με εξορίες σε νησία, που στραβώνουν άμα δουν μακρύ μαλλί ή σκουλαρίκι σε άντρα;
Ναι, θα διεκδικήσει και τον Γκεβάρα, και τον Μεταξά (κι ο Μεταξάς δεν είναι σε καμία περίπτωση ο χειρότερος που θα μπορούσε να διεκδικήσει…). Θα δηλώσει μάλιστα ότι συνδυάζει τα καλά στοιχεία από πολλές πλευρές. Και θα συνεχίσει να το κάνει γιατί κανένας από τους συνομιλητές του δεν ξεσπά επι τόπου σε ακατάσχετα χάχανα, έτσι, για να του δείξει πόσο τρόμπας είναι.
Με αστεϊσμούς κι εξυπνάδες δεν γίνεται πολιτική. Δυστυχώς όμως, με αστεϊσμούς κι εξυπνάδες γίνεται ψηφοθηρία.
Πολύ σωστό κι αυτό που λες για την δεοντολογία. Και ο Παναγιωτόπουλος με Λεβέντη μου έχει μείνει αξέχαστος, και η Στάη με Lady Ντι. Η αλλαζονεία πάντα φανερώνεται κι αυτό τελικά μου δίνει πολλές ελπίδες. Παρόλα αυτά, δε νομίζω ότι ο Παπαδάκης ή ο Λιαρέλης (spelling?) ειρωνεύτηκαν κάποιον από τους δύο στο συγκεκριμένο απόσπασμα που πέτυχα. Απλά ήταν άκυροι (νομίζω).
@massmeeting:
Μαζί σου. Απολύτως μαζί σου.
@peripatitis:
Υπάρχουν και σοβαρές τηλεοπτικές εκπομπές, ναι. Κι ουσιαστικότατες δημοσιογραφικές έρευνες: η πρόσφατη δουλειά του Θεοδωράκη για τα παιδιά που εγκαταλείπτονται στο «Μητέρα» ας πούμε ήταν συγκλονιστική, χωρίς να γίνεται σε κανένα σημείο μελό (μεγάλη μαστορία και αληθινή γνώση του πώς να δουλεύεις το υλικό σου). Δεν καταδικάζω συλλήβδην την τηλεόρασή μας. Συμφωνούμε φαντάζομαι όμως ότι οι εκπομπές «μαζικής» κατανάλωσης είναι τρομακτικά χαμηλού επιπέδου.
Το πραγματικά ανησυχητικό (για μένα) είναι ότι έχουμε ένα εκλογικό σώμα που φανερά επηρεάζεται σε απαράδεκτα μεγάλο βαθμό από την τηλεόραση. Δεν διαβάζουν εφημερίδες, δεν ακούνε ειδήσεις από το ραδιόφωνο και για το internet όσο λιγότερα πούμε τόσο λιγότερο θα στεναχωρηθούμε. Ξέρουν τον Ψινάκη αλλά όχι τον Μεντβέντεφ, έμαθαν για το διαζύγιο της Μπουμπούκας (του Μπουμπούκου ντε) αλλά όχι για την παγκόσμια ημέρα θεάτρου (σήμερα είναι). Και μετά, πάνε και ψηφίζουν αυτά που «καταλάβαν» από το χαζοκούτι.
Χμ. Ξαφνικά εξηγούνται πολλά από την σημερινή κατάσταση.
@info press:
Φαντάζομαι για τον παλιό, καλό λόγο: AGB ratings. Δεν χρειάζονται και τίποτα άλλο. Και δεν νοιάζονται και για τίποτε άλλο – σίγουρα.
Ευχαριστώ για τις ευχές.
Αυτο με τον τηλεοπτικό χρόνο του ΛΑΟΣ το ‘χε προσέξει και ο άντρας μου (εγώ δεν βλέπω εκπομπές, μ’ εκνευρίζουν) και μάλλον είναι οδηγία από τους άνω. Όλα δείχνουν ότι θα συνασπιστούν άλλωστε.
Αυτές τις μέρες θα επαναπροβληθεί και το «Ζ» που λες, ίσως θα ‘πρεπε ο Βορίδης να πάει να το δει. Να του φύγει αυτό το αυτάρεσκο, ματαιόδοξο βοϊδοχαμόγελο.
Περαστικά σου!
@maestria77:
Λίγο να κοιτάξεις τι συμβαίνει, χωρίς να παρασύρεσαι από τους θεατρινισμούς του γυαλιού, φαίνεται αμέσως.
Λες, να κάτσει να δει το «Ζ»; Αν έκανε τέτοια πράγματα, δεν θα είχε αυτό το βοϊδοχαμόγελο in the first place…. 😉
Ευχαριστώ!!!